جایگاه مددکاری اجتماعی در قانون مجازات اسلامی و قانون آیین دادرسی مصوب ۱۳۹۲(بایدها و ضرورت‌ها)

مددکاری اجتماعی حرفه‌ای است که برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی یا حداقل کاهش آن و در صورت امکان، جبران آثار ناشی از آن خدمت می‌کند. نقش و جایگاه مددکاری اجتماعی چنانچه تجربه آن در کشورهای توسعه‌یافته نشان می‌دهد، بسیار گسترده است.
وقوع جرم تحت تأثیر عوامل مختلف شخصیتی، اجتماعی و ساختاری است که تحلیل و پیشگیری از آن، نیاز به بررسی‌های جرم‌شناسی، جامعه‌شناسی و روانشناسی دارد؛ به همین دلیل مددکاری اجتماعی با تکیه بر تلفیقی از این علوم و به‌کارگیری دانش مخصوص به خود در امر پیشگیری و درمان تلاش می‌کند. امروزه از مددکاران اجتماعی و ظرفیت‌ حرفه مددکاری اجتماعی در کاهش جمعیت کیفری زندان‌ها و مراکز تربیتی استفاده می‌شود.
در همین راستا هدف پژوهش حاضر، تبیین جایگاه و ظرفیت‌های مددکاری اجتماعی برای کنشگران نظام عدالت کیفری در ایران است.
بر این اساس در فصل اول گزارش حاضر، تعریف حرفه مددکاری اجتماعی و ارتباط آن با نظام عدالت کیفری بیان می‌شود. در فصل دوم انواع مهارت‌های کاربردی مددکاری اجتماعی مورد نیاز برای سیستم قضایی توضیح داده می‌شود. در فصل سوم چگونگی و نحوه اجرای قوانین کیفری با به‌کارگیری روش‌ها و مهارت‌های مورد نیاز توسط مددکاران اجتماعی مورد بررسی قرار می‌گیرد و در فصل چهارم دیدگاه و نگرش قضات با ابزار مصاحبه و تحلیل یافته‌ها به روش کیفی انجام می‌شود و در قسمت نتیجه‌گیری با بیان چالش‌های حضور مددکاران اجتماعی در سیستم قضایی، پیشنهادات اصولی برای رفع موانع و ارتقای وضعیت موجود ارائه می‌شود.