قضات در طول سالیان متمادی در دادرسی اداری در راستای رفع کاستیهای قانون موضوعه به «اصول کلی حقوق اداری» استناد میکنند. این اصول کلی، هنجارهای بنیادینی شمرده میشوند که رعایت آنها در هنگام اتخاذ تصمیم برای کلیه مقامات اداری، به ویژه در حوزه اعمال «صلاحیت اختیاری» ضروری است. به عبارت دقیقتر، اصول کلی حقوقی توسط دادگاهها به رسمیت شناخته میشوند و قضات از این طریق، خلأهای قانونی را پر میکنند.
به عنوان یک فرضیه چنین میتوان گفت که اصول حقوق اداری به مثابه دسته خاصی از اصول حقوق عمومی، همان بایدهای بنیادین کلی حقوق هستند که در راستای حفظ کرامت انسانی در تمامی جوامع بشری پذیرفته شدهاند و در صورت نبود صراحت قانونی، در جهت رفع خلأهای قانونی توسط قضات به یاری گرفته میشوند.
در بخش نخست این نوشتار، به بررسی مفهومی اصول کلی حقوق اداری پرداخته شده و با تأمل بر دستهبندیهای متداول آن، نظریههای مختلف در این باب مورد نقد و بررسی قرار میگیرند. در بخش دوم بر مبنای نظریه ساخته و پرداختهشده در بخش اول، به تبیین اصول کلی حقوق اداری که به نظر میرسد در همه نظامهای حقوق اداری مشترک هستند، پرداخته میشود. در بخش سوم، امکانسنجی استناد به این اصول در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران و به طور خاص، نمونههای استناد به این اصول در رویه دیوان عدالت اداری بررسی میشود.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.