دیوان دعاوی ایران– ایالات متحده که با هدف حل و فصل اختلاف میان دو دولت جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده بعد از قضیه سفارت در سال ۱۳۶۱ شکل گرفت، از نهادهای کمبدیل در عرصه حقوق بینالملل است که آرای آن هم از حیث گستره موضوعی و هم زمانی دارای جایگاه متمایزی است. آرای دیوان دعاوی ایران– ایالات متحده همواره مورد توجه مرکز امور حقوقی بینالمللی بوده و مدیریت علمی و پژوهشی این مرکز، اسناد و منابع اصلی مرتبط با این دیوان را از زمان تأسیس آن منتشر نموده است که مهمترین آن با عنوان «مجموعه آرای دیوان داوری دعاوی ایران– ایالات متحده» به زبان فارسی در یازده جلد چاپ گردیده و مجلد دوازدهم آن نیز در دست تهیه است.
دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا به موجب بیانیههای الجزایر در سال ۱۳۵۹ به وجود آمد. صلاحیت موضوعی دیوان داوری ایران و آمریکا را اختلافات مربوط به قراردادها، دیون و سلب مالکیت تشکیل میدهد. در این میان موضوع سلب مالکیت از موضوعات مهم تلقی میشود و از جمله موضوعاتی که در ضمن موضوع کلیتر سلب مالکیت مطرح میشود، مسأله غرامت در دعاوی سلب مالکیت است. ضابطه تعیین غرامت ناشی از سلب مالکیت، تأثیر مستقیم بر میزان غرامت قابل پرداخت دارد.
موضوع سلب مالکیت اساساً در رابطه با تعارض بین حق حاکمیت یک دولت و حقوق خصوصی یک شرکت خارجی مطرح میشود؛ ولی این به این معنا نیست که نهاد حقوقی سلب مالکیت فقط نسبت به اموال اشخاص حقوقی خصوصی حق دخالت دارد.
در تحقیق پیش رو، آرایی از دیوان داوری ایران و ایالات متحده بررسی شده است که به موارد سلب مالکیت میان دولتی مربوط بودهاند؛ از جمله قضایایی که به این شکل مطرح شده است، قضیه مربوط به تجهیزات نظامی ایران در ایالات متحده است. لازم به ذکر است که ادعای وقوع سلب مالکیت، با توجه به اینکه این موضوع از جمله موارد صلاحیت موضوعی دیوان داوری بوده است، در دعاوی زیادی از سوی خواهانها مطرح شده است. ولی ملاک عمل در تحقیق پیش رو، حکم دیوان بر سلب مالکیت قرار گرفته است؛ به عبارت دیگر مواردی از ادعاهای مربوط به سلب مالکیت که از سوی دیوان مردود اعلام شده است، مورد توجه قرار نگرفتهاند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.